Gepost op

Stormachtige verjaardag

Vorige week verscheen er geen blog en ook geen nieuwsbrief want traditiegetrouw was ik op 18 januari jarig. En nou kan je daar van alles van vinden, want hoeveel tijd kost het nou helemaal om een blogpost te schrijven, maar ik was er nogal druk mee dit jaar. Niet in de minste plaats omdat er storm van formaat over ons landje raasde. De bomen in de wijk gingen met bosjes tegelijk om en de beide schuttingen in onze achtertuin deden verwoede pogingen om fijn met de wind mee te waaien. Gelukkig was de Man ook thuis en hebben we samen tussen de koffie en de taart door onze erfafscheiding met scheerlijnen en boomstammen vast gezet.

Op vrijdagavond kwamen mijn familie en schoonfamilie op bezoek. Ik vind het dan heel leuk om voor het hele spul (12 in totaal) lekker te koken. Op het menu stond bietensoep met appel, groentetaart, kip-champignon-pastei en kwarktaart met frambozensaus voor toe. En ook al was ik best op tijd begonnen (donderdag al!), in de aanloop naar de avond, vlak voordat de gasten kwamen, was er hét moment waarop ik dacht: waarom wilde ik dit ook al weer? Want opeens bleek de keuken te klein, was het deeg voor de pastei veranderd in een klomp steen, moest de tafel nog gedekt worden, wilden de pitjes niet uit de frambozensaus gezeefd worden en vond de soep dat het best ok was om heeeeeel langzaam op te warmen in plaats van snel. Gelukkig was de Man toen thuis en kwamen we al relativerend tot de conclusie dat het allemaal wel mee viel. Iedereen vond ’t lekker en het was een erg gezellige avond 🙂

Daarbij heb ik echt een top cadeau gehad: een Polaroid OneStep 2! Een nieuwe analoge fotocamera in een ouderwets jasje, waarbij de foto na het nemen uit de camera gespuugd wordt. Vervolgens moet je een klein kwartiertje wachten terwijl het beeld langzaam op de foto verschijnt. Heel magisch 🙂 Het is met recht wel bijzonder te noemen dat er nu nieuwe Polaroid-camera’s en films gemaakt worden. In 2008 stopte Polaroid met de productie van de bekende direct-klaar foto’s, maar een paar slimme mensen kochten de laatste fabriek in Enschede. Daar gingen ze, onder de naam The impossible project, aan de slag met het ontrafelen van de chemische formule die deze manier van fotograferen mogelijk maakt. En driewerf hoera want het is ze gelukt! De fabriek in Enschede draait weer op volle toeren en ook de naam Polaroid mag weer gevoerd worden. De films zijn nog prijzig, maar daardoor denk je wel (ik tenminste) goed na voordat je een foto maakt. Vind je het leuk om meer te weten te komen over Polaroid, kijk dan de film Instant dreams: een audiovisuele trip op zoek naar het geheim van Polaroid-fotografie.

Morgenavond komen er gezellig vriendjes en vriendinnetjes op bezoek, om mijn verjaardag nog een beetje te vieren. Gaan jullie wat leuks doen dit weekend?