Gepost op

Shinrin-yoku en lekker het bos in!

Als dit net gepubliceerd is, vliegen er (waarschijnlijk) aan beide kanten auto’s langs ons heen. Het is ongetwijfeld een beetje stressvol, want we rijden achter een caravan en we willen invoegen op de linkerbaan van de Duitse snelweg. Maar ja, daar rijdt men nogal Duits…

Terwijl ik dit schrijf, kabbelt buiten de rivier de Ourthe, in de Belgische Ardennen, langzaam aan me voorbij. Aan de overkant van het water staan naaldbomen afgewisseld met lichtgroene loofbomen en ertussen steken met mos begroeide rotsblokken boven de varens uit. Af en toe dobbert er een eend voorbij of maakt een vis een plons.

Precies in het verschil van hoe deze twee situaties aanvoelen, ligt de oorsprong van het Japanse ‘shinrin-yoku’. Letterlijk vertaald als ‘forest bathing’ en wat vrijer vertaald als ‘bostherapie’, al klinkt dat laatste wel weer wat zwaar. Tijdens onze vakantie in de Ardennen las ik het boekje ‘The Joy of Forest bathing’ door Melanie Choukas-Bradley. Oorspronkelijk kocht ik het vanwege de mooie illustraties van Lieke van der Vorst, maar de inhoud blijkt ook nog eens heel tof!

Shinrin-yoku
In het begin van de jaren tachtig begon de Japanse Staatsbosbeheer met het promoten van shinrin-yoku, voor de gestreste en overwerkte mensen uit de grote steden. Hun leven speelde zich vooral af in gebouwen die hoger zijn dan de bomen en tussen machines die meer geluid maken dan watervallen, niet zo raar eigenlijk dat ze uit sync waren geraakt met de natuur en zichzelf.

De mensen werden gestimuleerd om het bos in te gaan; niet om zoveel mogelijk kilometers te hiken of om zo hoog mogelijk te klimmen, maar gewoon om er te zijn. Om te luisteren naar de wind die door de bomen suist en naar de vogeltjes die zingen. Om te voelen hoe de grond onder je voeten licht meebeweegt met je stappen , om te ruiken hoe het bos geurt na een regenbui en om te ontdekken hoeveel verschillende kleuren groen er wel niet zijn. Verspreid over Japan zijn er speciaal aangelegde forest bathing paden, waar je onder begeleiding van een gids het bos in gaat voor een tocht van een paar uur. Compleet met theeritueel en wat yoga on the side.

Verschillende onderzoeken hebben uitgewezen dat het bos in gaan je bloeddruk en cortisol-level (het welbekende stresshormoon) verlaagd, de variatie in je hartslag vergroot (dit is iets goeds) en je humeur verbetert. En het mooie is: je hoeft er helemaal niet voor naar Japan!

Doe-het-zelf
Ook in Europa bestaan er varianten op shinrin-yoku. In het Duits kennen we de term waldeinsamkeit, het gevoel dat ervaart als je alleen door de bossen zwerft. Uit het Noors komt friluftsliv, oftewel open lucht leven, de Scandinavische passie voor het buitenleven.

Om de kracht van de natuur en de helende werking van bomen zelf te benutten heb je niet veel nodig.

  1. Laat je telefoon thuis of zet deze op vliegtuigmodus.
  2. Ga naar eens stukje natuur – je ‘wild home’ met bomen waar je je fijn voelt.
  3. Adem diep in en uit. Voel je lichaam ontspannen.
  4. Focus op wat je er om je heen gebeurt en merk dat je deel uitmaakt van alles wat je ziet.
  5. Gebruik al je zintuigen.
  6. Als je wil kan je gaan zitten of liggen op de grond.
  7. Neem de tijd. Alles tussen de 20 minuten en 3 uur is goed.
  8. Bezoek je ‘wild home’ regelmatig.
  9. En tijdens alles seizoenen.

Dit lijstje heb ik afgeleid uit het bovengenoemde boekje The Joy of Forest bathing door Melanie Choukas-Bradley. Echt een aanrader als je meer wil lezen. Ook in Nederland groeit forest bathing aan populariteit; zo heeft Natascha Boudewijn de shinrin yoku academie opgezet in de Randstad.

Helaas is het niet gelukt om veel te wandelen in de prachtige, uitnodigende bossen van de Ardennen. Maar als de kleine meid straks is geboren, dan gaan we met ons drietjes op pad om ons onder te dompelen in al het fijns dat de natuur te bieden heeft.