Het is eindelijk herfst! En buiten herfst het er ook lekker op los. Met regen, onweer en blaadjes overal. We hebben binnen al wat feestlampjes opgehangen, want het is best al donker in huis. En dan is het vandaag ook nog Halloween. Herfstiger wordt het niet met die pompoenen voor de deur.
Deze tijd maakt elk jaar weer allerlei verlangens in mij los, variërend van boswandelingen (bij voorkeur in Zweden, Engeland of Oostenrijk) tot dekentjes haken en van het maken van appeltaart en stoofschotels tot het schrijven en tekenen van verhalen over kabouters, boomgeesten en elfjes. Zo kan ik nog wel even doorgaan*. Gelukkig kan ik aan de meeste dingen makkelijk toegeven en zal het niet blijven bij die ene appeltaart van twee weken geleden.
Witte wieven
Het feit dat ik zo dol ben op dit seizoen, is ook wel af te leiden uit alle hyggelige, herfstige illustraties die ik maak. Waarvan ik dan weer hoop dat de mensen die ze kopen er hetzelfde fijne, warme gevoel van krijgen als dat ik had terwijl ik eraan werkte. En dan zijn er nog alle blogteksten die ik er door de jaren heen over geschreven heb. Bijvoorbeeld over hygge in de herfst, Halloween, witte wieven en een (nog on-af) verhaaltje over de bejaarde buurvrouwen Aaltje en Dina.
Nou ja, over de herfst schrijven doe ik dus graag en ik moet mezelf inhouden om niet een eindeloze serenade te brengen aan de prachtig gekleurde herfsttooien in de bomen of aan de overvliegende ganzen die met luid gegak en in een perfecte V-vorm onderweg zijn naar het zuiden. En hoe ik daar helemaal niet jaloers op ben (echt niet).
Laarsjes aan
Ik merk ook dat je met een peuter en een kleuter de seizoenen nog bewuster beleeft. Zo moesten er ineens nieuwe truien, broeken en jassen komen. Voor mijn gevoel was dat dit jaar echt ineens omdat het binnen een weekend van 25 naar 12 graden ging. Daarbij zijn die twee kleintjes van mij echte verzamelaars, dus we doen maar een klein rondje zodat er tijdens het wandelen genoeg tijd is om elk blaadje en eikeltje op te rapen, uitgebreid te bestuderen en mee te nemen. En altijd laarsjes aan; want voor je het weet staan ze in een plas te springen.
Eigenlijk mag de herfst van mij wel wat langer duren zelfs. Er is nauwelijks voldoende gelegenheid om erbij stil te staan, boswandelingen te maken, paddenstoelen te zoeken en kastanje-kunstwerken te maken. Binnen no time zijn de bomen kaal en wordt de aandacht afgeleid door die man met die mijter uit Spanje en door die andere man met z’n slee uit het hoge noorden.
Toch niet alleen maar leuk
Eerlijk is eerlijk; voor mij heeft de herfst wel één nadeel, met acht poten en acht ogen (en ik krijg letterlijk kippenvel terwijl ik dit opschrijf). Ik heb echt een hekel aan spinnen. We wonen hier in een nogal boomrijke omgeving met veel insecten en waar insecten zijn, vind je spinnen. En die vinden het blijkbaar nodig om massaal dichtbij te resideren in het najaar. Laatst had een nogal grote kruisspin zijn web gemaakt vlakbij onze voordeur, waardoor je elke ochtend een soort van limbodans moest doen om naar buiten te kunnen. Totdat een onoplettende pakjesbezorger het web stukliep, de spin er na een week genoeg van had en ervoor koos om zijn heil elders te zoeken.
Vanmiddag ga ik fijn de herfst vieren; we gaan een pompoen versieren en er staat een lekkere, verwarmende soep op het menu.
(*Vervolg lievelingsdingen in de herfst: Luisteren naar metal, theetjes drinken bij de open haard, overal kaarsjes aan, soep koken, bokbiertjes, Harry Potter boeken luisteren, naar het tuincentrum gaan om stiekem toch alvast de kerstshow te bekijken, per ongeluk een zak pepernoten kopen, kaasfondue, spannende boeken lezen, en ik zou graag zeggen enge films kijken, maar daar houd ik eigenlijk toch niet zo van).
