Gepost op

Over Sinterklaas, Odin en Slecht Weer Vandaag

Zo vlak voor Pakjesavond kan ik het natuurlijk niet laten om een stukje over Sinterklaas te schrijven. En om maar gelijk met de spreekwoordelijke deur in huis te vallen; aanstaande 6 december (we schrijven 2017 hier) is het precies 1675 jaar geleden dat de beste man ons is ontvallen. Hoewel het verhaal niet helemaal vertelt of hij toen ook al wit bebaard was. Waarschijnlijk is hij rond 280 na Christus geboren, in Patara dat in Antalya, Turkije ligt. Destijds hoorde het bij het Romeinse Rijk. Aan de kleine Nicolaas werden vanaf z’n geboorte wonderen toegewezen, zo gaat het verhaal dat hij direct na de geboorte rechtop in zijn badje kon staan. Dit wonderkind, zijn ouders waren behoorlijk religieus, werd uiteindelijk bisschop van Myra. In de 13e eeuw werd zijn naamdag vastgesteld op 6 december en vanaf dat moment verspreidde de Nicolaasverering zich door Europa. Hij was schutspatroon van de zeevaarders en de beschermheilige van kinderen.

Al in de middeleeuwen kwam de heilige op bezoek in de klas, beloonde hier de brave kindertjes en hief zijn vinger naar de luilakken. Bovendien kregen kinderen snoep en koek ter ere van hun beschermer. Op dat moment handelde de Sint nog alleen. Zijn knecht verscheen pas vanaf 1850, nadat onderwijzer Jan Schenkman er een boekje over had geschreven. Hij was overigens ook de eerste die de goedheiligman uit Spanje liet komen, maar das een ander verhaal. Het hulpje had niet meteen een vaste naam; rappadoeli, Nicodemus, Assiepan, Sabbas, Hans Moef, Pikkie en Robbert zijn maar een paar regionale voorbeelden. In 1880 had de Sint al twee knechtjes en na de Tweede Wereldoorlog organiseerden de Canadezen een Sinterklaasfeest met een heleboel pieten en het hek was van de dam.

Meneer Schenkman is in die zin ook verantwoordelijk voor de stoomboot (niet helemaal onlogisch, Sint Nicolaas was natuurlijk wel schutspatroon van de scheepvaart) en voor de outfit van onze kindervriend. De afbeeldingen uit het boekje zorgden ervoor dat de statige oude man met witte baard en haren, rode mijter en mantel de Sint werd die we nu nog kennen.

Odin
Mensen die mijn blog vaker lezen, en dan met name de stukjes over feestdagen, vragen zich misschien af wanneer het over de niet-christelijke geschiedenis van de bisschop gaat. Want ja, ook deze oer-Hollandse traditie heeft een Germaanse tegenhanger. En wel in de vorm van Odin, de oppergod in de Noordse mythologie. Qua uiterlijk zijn er overeenkomsten, statig met een lange baard, staf in de hand en een gouden ring om zijn vinger. De winterwortels en suikerklontjes die je ’s avonds in je schoen stopt voor het paard, hebben wel wat weg van offers voor de goden om ze gunstig te stemmen. En wat denk je van deze: Sinterklaas rijdt ’s nachts op zijn witte paard Ozosnel over de daken terwijl Odin op zijn achtbenige schimmel Sleipnir (Sluipsnel) door de lucht vliegt.

Nog even over dat paard; mijn kinderen groeien op met de naam Ozosnel. Ik weet niet anders dan dat het beestje Amerigo heet. En wat blijkt? Vroeger heette ie Majestuoso (1950-1955), Bianca (1959-1963), Jasper (1986) en zelfs Juan (1987-1989) (geheel in Spaanse stijl). In België heet de schimmel overigens Slecht-Weer-Vandaag. Toen Sinterklaas in 1992 aan Zwarte Piet vroeg hoe het paard heette, had Piet de Sint niet goed verstaan en antwoordde deze met Slecht Weer Vandaag Sinterklaas.

Cadeautjes
Vijf december is het dus pakjesavond, eigenlijk op de avond vóór de speciale dag, net als dat je kerstavond en Koningsnacht viert. En hoe je het ook doet, met een jute zak vol pakjes, met grappige (of ranzige) surprises en gedichten of met een dobbelspel, er zijn sowieso cadeautjes! Waarvoor je weer heel goed terecht kan in mijn webshop 🙂 Deze staat vol met prints, posters, mokken, stickers en schriftjes.

Bronnen: Wikipedia en het boek Wild geraas, van Arnold-Jan Scheer 

Gepost op

Tijd managen

Het is zo ver; Sinterklaas is weer in het land. Ik houd erg van Nederlandse tradities en kan het dan ook niet laten om toch een klein stukje van de intocht op tv te kijken. En hoewel de pepernoten al aan het eind van zomervakantie in de supermarkt liggen probeer ik ze pas te kopen na de intocht. Ook dit jaar weer gelukt. Met speculaas trek ik me daar dan weer niet zo veel van aan, dat mag altijd en bovendien ligt het jaarrond tussen de stroopwafels en de Jan Hagels in de schappen. Is het je trouwens wel eens opgevallen dat er op een speculaasje vaak een dametje, heertje of graantafereeltje staat? Net als op die mooie houten planken je wel eens bij de kringloop ziet (of bij de Dille & Kamille). Het woord speculaas kan afgeleid zijn van het Latijnse woord speculatio, wat weerspiegeling betekent. De afbeeldingen op de kruidige koekjes geven zo een weerspiegeling van de pronkerige weelde die gangbaar was in voornamelijk de 17e eeuw. Weer wat geleerd 🙂
Met Sinterklaas mag ik dan misschien vrij strikt zijn; kerst is een heel ander verhaal. Maar daar heb ik een beroepsmatig excuus voor namelijk de Studio Kvinna kerstcollectie. Daar moet je op tijd mee beginnen, half oktober is eigenlijk al aan de late kant. En terwijl je dan in het najaarszonnetje bezig bent met kersttruien tekenen, kan je wel een beetje ‘All I want for Christmas’ gebruiken om in de sfeer te komen. Ik ben Mariah Carey en de andere artiesten van de Spotify playlist dankbaar voor hun bijdrage. De kerstkaarten staan online, compleet met mini-kaartjes met de Scandinavische tomte (waarover later meer), Gelukkig nieuwjaars-kaarten met klavertjes voor extra geluk en flesopener-magneten voorzien van retro kerstballen. Dit laatste valt inderdaad niet onder de categorie kerstkaarten, maar ik wilde het toch even noemen (op de website vind je nog een hele rits andere opener-magneten om je koelkastdeur te sieren.)

De kerstcollectie is nu dus af. Dat is geen natuurlijke gang van zaken, het is een besluit. Als ik dat niet zo zou besluiten, ga ik door en door en door met het tekenen van kaartjes, kerstboom-hangers, slingers etc. Want bij veel van de dingen die ik nu zie, op straat, in winkels en op Instagram, krijg ik wel weer een ideetje voor iets kerstigs en je kan blijkbaar niet altijd bezig blijven met creëren. Soms moet je tijd maken om je producten aan de man te brengen en het liefst bij een zo groot mogelijk publiek. Dat is ook een kant van ondernemer zijn. Een kant die ik af en toe best ingewikkeld vind. Ik vraag me wel eens af hoe anderen dat doen, time management in het algemeen en dan in het bijzonder de combinatie van een eigen bedrijf, met een vaste baan en een privé-leven. Het zijn een hoop ballen om hoog te houden. Er is ongetwijfeld van alles over te vinden in boeken en op internet, maar waar haal je dan de tijd vandaan om je daar ook nog in te verdiepen? Laat ik daar maar eens een goed voornemen van maken. En het doorschuiven naar 2018 🙂

 

 

 

Gepost op

Happy Halloween

Komende dinsdag, 31 oktober, is het Halloween. In Amerikaanse films gaan kinderen dan verkleed langs de deuren om om snoep te vragen: trick or treat! De thuisblijvers dossen zich uit als Graaf Dracula om de bedelende kindertjes vervolgens de stuipen op het lijf te jagen. Dit fenomeen krijgt in Nederland steeds meer voet aan de grond. Afgelopen week stond er al een stel meisjes voor de deur die vast kwamen aankondigen dat ze op 31 oktober weer langs zouden komen. Als we dat niet wilden konden we het briefje dat ze ons gaven voor het raam hangen.

Het lijkt alsof dit feest is overgewaaid vanuit de VS, maar het is eerder andersom. De naam Halloween is een verbastering van het Middeleeuwse All Hallow’s Evening, waarbij hallow voor heilige staat. Het is immers de vooravond van Allerheiligen dat op 1 november plaats vindt. De christelijke kerk heeft niet toevallig voor dit moment gekozen om stil te staan bij het leven van heiligen, hun dood en het overlijden van leden van kerkgemeenschap. De oorsprong van dit feest ligt in de Keltische traditie en gaat millennia terug.

Rond 31 oktober, tussen het begin van de herfst en het begin van de winter, vierden de Kelten Samhain; voor hen het begin van het nieuwe jaar. Dit was een belangrijk magisch en feestelijk moment. De laatste oogst werd binnengehaald, het vee werd geslacht en er was een groot vuur dat de kou van de aanstaande winter nog even op afstand moest houden. Terwijl ze rondom dit vuur zaten, werden de dierbaren die in het afgelopen jaar waren gestorven herdacht. De Kelten geloofden dat er tijdens deze nacht een barst in de tijd ontstond, waardoor het voor de doden mogelijk werd om naar de aarde terug te keren. Om te blijven moesten de overledenen een lichaam vinden en de levende Kelten wilden niet overgenomen worden. Daarom verkleedden ze zich, zodat de doden zouden denken dat ze één van hen waren.

Trick or treat en pompoenen
Op deze avond gingen de druïden gingen langs de boerderijen om voedsel (treat) voor de overledenen in te zamelen. Deed een boer hier niet aan mee, dan zou er iets vreselijks gebeuren; het beste werkpaard werd gestolen of de kippenschuur zou in brand ten onder gaan (trick).

Hét symbool voor Halloween is de uitgeholde pompoen, met een semi boosaardig gezicht en een kaarsje erin; de zogeheten jack-o-lantern. Over de oorsprong bestaan verschillende verhalen. Zo was er de Ierse schavuit Jack die na een akkefietje met de duivel zowel in de hemel als in de hel niet welkom was. Hij werd door de duivel met slechts een brandend kooltje voor wat licht op pad de eeuwige duisternis in gestuurd. Uit een raap die hij aan het eten was maakte hij een lantaarn zodat het kooltje niet uitging door de wind en de jack-o-lantern was geboren.

 

Vroeger in Ierland waren er geen pompoenen, maar toen de Kelten vanuit Ierland in de 19e eeuw naar Amerika emigreerden, verhuisde de traditie mee. Door de tijd en de beschikbare middelen (van raap naar pompoen) evolueerde het feest tot wat het nu is.

Bij ons staat de jack-o-lantern al klaar. Manlief en ik gaan eens even verzinnen hoe we die kindertjes komende dinsdag eens flink kunnen laten schrikken. Muhahaha…

Gepost op

Studio Kvinna is jarig!

Hieperdepiep!
Ik noemde het al even mijn blog van zondag; Studio Kvinna is jarig! Op 10 oktober 2014 was ik bij de Kamer van Koophandel in Arnhem om Studio Kvinna te registeren. En in die drie jaar heb ik veel geleerd over ondernemerschap, veel nieuwe toffe mensen ontmoet en heb ik mooie spullen heb mogen maken. Wat mij betreft ga ik daar de komende jaren ook gewoon lekker mee door. Net als met het schrijven van deze blog en de fonkelnieuwe nieuwsbrief *tromgeroffel*.

15% Korting
Hoe afgezaagd het ook is; wie jarig is trakteert. En aangezien het lastig is om stukje zelfgemaakte worteltaart mee te sturen met elk pakketje, krijg je in plaats daarvan t/m aanstaande zondag 15% korting op je bestelling. Gebruik hiervoor de code JARIG bij het uitchecken. Veel plezier met shoppen!

Berichtje van Studio Kvinna
Gisteravond heb ik het allereerste ‘Berichtje van Studio Kvinna‘ verstuurd, wat natuurlijk een e-mailnieuwsbrief in vermomming is. Wil je in de toekomst geen enkel berichtje meer missen, schrijf je dan in en blijf ‘op de hoogte’ van al wat er gebeurt op het Studio Kvinna hoofdkwartier.

Gepost op

Terug

En ineens is het 2,5 maand later, ben ik getrouwd en op huwelijksreis geweest, heeft de zomer plaats gemaakt voor de herfst én bestaat mijn bedrijf Studio Kvinna bijna drie jaar. Het plannen van de bruiloft heeft nogal wat van mijn tijd in beslag genomen (wat overigens de moeite meer dan waard is geweest), maar inmiddels is het gewone leven weer begonnen en heb ik weer volop tijd om te tekenen én te schrijven.

De afgelopen weken heb ik me gestort op het maken van de kalender voor 2018. Ik heb m’n dierenalfabet genomen en daaruit heb ik er een aantal gekozen voor bij de maanden van het nieuwe jaar. Verwacht insecten in augustus, een onderwaterwereld in april en een tapir met vuurvliegjes in december. Gister kwam ie binnen van de drukker en je vindt em natuurlijk al in de webshop 🙂 De komende paar weken ga ik aan de slag met een paar nieuwe kerstkaarten en wil ik m’n shop voorbereiden voor Sinterklaas en Kerst, gelukkig is het eerst nog een tijdje lekker herfst.

Voorzijde kalender 2018

Schrijven
In het najaar krijg ik vaak de schrijfkriebels, maar dan niet persé voor het bloggen; nee het liefst zou ik nu een hele trilogie schrijven of op z’n minst het eerste deel. Wat die kriebels deels verklaard is de natuur; de veranderde kleuren van de bomen, de trek van de vogels, de slierten mist die vanuit de weilanden over weg drijven (in de volksmond Witte wieven genoemd), maar ook de naderende komst van Halloween, waarop de grens tussen het Land van de levenden en het Rijk der doden op z’n dunst is. Je begrijpt, de verhalen die in deze tijd van het jaar in mijn hoofd opkomen gaan wel een zekere richting uit. Zeg maar niet over gezellig keuvelende oude dametjes die hun dwergpoedel uitlaten. Al is dat best een leuk begin voor een spookverhaal…misschien toch maar eens tijd nemen om echt wat op papier te zetten.

3 jaar!
Komende dinsdag, 10 oktober, is het precies 3 jaar geleden dat ik Studio Kvinna heb laten registreren bij de Kamer van Koophandel. Drie jaren die voorbij zijn gevlogen, waarin ik veel geleerd heb, veel nieuwe mensen heb ontmoet en veel fijne foto’s, tekeningen en producten heb mogen maken (al zeg ik het zelf). Dit wil ik niet helemaal stilletjes voorbij laten gaan, maar hoe dat hou ik nog even geheim. Tot dinsdag!

Gepost op

Vakantie!

Bij menig basisschoolkind hangt de vlag uit en wordt er op tafel gedanst; want het is zomervakantie! Zes weken lang vrij, zonder ingewikkelde staartdelingen, zonder de topografie van Zeeland en zonder de vermanende stem van de meester die zegt dat je naar het bord moet kijken in plaats van naar buiten. Met een beetje geluk ga je op vakantie en dan is het helemaal feest, want dan hoef je de hond niet uit te laten (die blijft thuis) en ook de afwas gaat helemaal vanzelf. Om jaloers op te worden die zorgeloosheid.

De afgelopen twee weken had ik vakantie, maar omdat manlief wel moest werken zijn we niet weg geweest. En ik wil totaal niet klagen, maar dan voelt het toch niet echt als vakantie heb ik gemerkt; elke avond op tijd naar bed omdat de wekker vroeg gaat en de huishoudelijke dingen moeten toch doorgaan aangezien de keuken anders overgenomen wordt door de fruitvliegjes. Ik heb het heus leuk gehad hoor, was met mijn moeder een heerlijk dagje naar Dordrecht en onder andere heb de tuin flink onder handen genomen. Maar ik kijk toch met een jaloers oog naar andermans vakantiefoto’s op Instagram.

In Dordrecht onder andere een bezoek gebracht aan Villa Augustus, zo fijn daar!

Het liefst ga ik uit kamperen, idealiter op een niet te drukke camping aan het water. Door de jaren heen hebben we heel wat mooie plekken gezien, maar ik denk dat Slovenië favoriet is. Dat relatief kleine landje heeft eigenlijk alles wat je in een vakantieland zoekt (nou ja, wat wij zoeken dan). In het noorden vind je hoge bergen in de Juliaanse Alpen, er zijn slaperige dorpjes met mooie beschilderde kerken in het westen en in het zuiden zwem je in de zee. En als kers op de taart hebben ze er nog mooi weer ook.

Checklist
Als wij goed en wel onderweg zijn, met de auto volgepakt en de banden op spanning, ga ik me afvragen wat we vergeten zijn. Want hoeveel lijstjes ik ook maak, er is altijd wel iets dat de kofferbak niet haalt. Bij ons variërend van koffiemelk tot zonnebrandcrème en van Rummicub tot de barbecue. Om te voorkomen dat je de eerste paar dagen van je welverdiende vakantie doorbrengt bij de Franse Super U op zoek naar dat ene belangrijke ding, maakte ik een checklist. Fijne vakantie!

Hoewel voor mij de vakantie er weer bijna op zit en ik maandag weer fris en fruitig aan het werk ga, heb ik nog wel drie weken vakantie in september in het vooruitzicht! Zie, ik klaag niet 🙂

 

Gepost op

Over geboortekaartjes

Gemiddeld worden er in Nederland 465 baby’s per dag geboren, door de week meer dan in het weekend naar het schijnt. Het leven van de nieuwe ouders staat volledig op z’n kop en alles draait alleen nog maar om de kleine jonge spruit. Hoewel social media het misschien overbodig lijken te maken, worden er vaak nog geboortekaartjes verstuurd. En dat is maar goed ook, want het zijn   vaak mooie en schattige kaartjes die bij menigeen nog lang het prikbord in de hal of de deur van de koelkast zullen sieren. Bij mij in ieder geval wel.

Uit de kool
De vraag waar geboortekaartjes vandaan komen is niet zo lastig te beantwoorden; die komen van de postbode. Maar waar komen de baby’s dan vandaan, vraagt het nieuwsgierige meisje van 6. Deze kwestie zorgt al eeuwen lang voor rode wangen en zweetdruppeltjes op de hoofden van miljoenen ouders. Vroeger kwamen baby’s simpelweg uit de kool; meisjes en bleke jongens kwamen uit de witte kool, roodharigen en jongens met een gezonde huidskleur kwamen uit de rode kool. Tres simple en je kan het je nog voorstellen ook. Kolen zijn immers opgebouwd uit laagjes en daarbinnen kan je best wat verstoppen, lijkt me nog best knus. Bovendien was de groente makkelijk verkrijgbaar en ’t stond bij arm en rijk op ’t menu.

Hoe zit dat dan met de ooievaar? Van oudsher wordt deze vogel gezien als geluksbrenger, had je bijvoorbeeld een ooievaarsnest op je dak dan zou de bliksem niet inslaan. Daar komt bij dat men vroeger dacht dat de zielen van ongeboren baby’s zich ophielden in rivieren en meren, precies op de plekken waar ooievaars hun voedsel zoeken. Op een zeker moment in de geschiedenis, vermoedelijk ergens in de 18e eeuw, kwamen deze twee gegevens samen en ‘werd’ de ooievaar babybezorger. Toen er in 1909 bij het ter wereld komen van prinses Juliana een ooievaar op het geboortekaartje stond, is het massaal omarmd en nu is de mooie statige vogel niet meer weg te denken uit de mythologie van alledaagse rituelen.

Vereerd
Vorig jaar werd ik door een collega en haar partner gevraagd om het geboortekaartje voor hun kindje te tekenen.  Ze gaf mij richting door een thema te geven en daarbij wat plaatjes te sturen. Dit heb ik vertaald naar mijn eigen stijl en zie hieronder het (aangepaste) resultaat. Ik vond dat echt heel erg bijzonder om te doen. En ben je toevallig in verwachting, op zoek naar een bijzonder kaartje en spreekt mijn vormgeving je aan, aarzel dan niet om contact op te nemen.

 

Gepost op

Wat was eerder: het ei of het paasei?

Feestdagen; je houdt ervan of niet. Zelf behoor ik tot de eerste categorie. Met kerst staat er een (het liefst) grote blauwspar in de woonkamer, voorzien van ballen in alle kleuren van de regenboog. En met Pasen mag de paastak, voorzien van een vrolijke, onsamenhangende verzameling eitjes, kuikentjes en konijntjes, niet ontbreken.

Paastak detail
Stukje van de Paastak van dit jaar

Volgens de christelijke traditie wordt met Pasen de dood (op Goede Vrijdag) en de wederopstanding van Jezus Christus gevierd. Als kind vond ik het wel lastig om dit gegeven te rijmen met eieren verven. Dus hoe zit het nou eigenlijk?

Pasen zoals we dat nu kennen is een gekerstend lentefeest. De elementen (eieren, de haas, het paasvuur) zijn een verzameling van gebruiken en symbolen die al eeuwen mee gaan. Van de Babyloniërs tot de Romeinen en van de Germanen tot de Kelten; allemaal waren ze maar wat blij dat de winter weer voorbij was.

Na de eerste volle maan in de lente, wilden onze verre voorouders de akkers en de veestapel voorzien van levenskracht en vruchtbaarheid. Daar komt het ei in beeld! Al vanaf de prehistorie is het ei bij uitstek het symbool van onzichtbare levenskracht en het begin van alles. Ook werden er magische krachten aan toegeschreven, bijvoorbeeld met betrekking tot vruchtbaarheid. De boeren mengden eierschalen met het te zaaien zaad, zodat het een flinke oogst zou opleveren. Het kleuren van paaseieren heeft eveneens een heidense achtergrond; door iets te beschilderen werden de magische krachten erin ontketend.

Het voorjaar werd dus feestelijk onthaald, bijvoorbeeld ook door het ontsteken van lentevuren en het in huis halen van groen (de paastak). Inspelend op het menselijk verlangen om te feesten, ging de kerk Christus’ verrijzing vergelijken met de betekenis en invulling van deze lentefeesten; de overwinning van het licht op de duisternis. Het Paasfeest was geboren.

De term Pasen kan overigens komen van het Syrisch-Arabische Passah, wat staat voor springen, huppelen en dansen. Dat verklaart in ieder geval het blije gedrag van de lammetjes in de wei.

Vrolijk Pasen!

(Bronvermelding: Lang leve Wikipedia en het boek Een jaar vol feesten van Bart Lavrijs)

Paaskaartjes
Paaskaartjes uit de collectie