Gepost op

Studio Kvinna is jarig!

Hieperdepiep!
Ik noemde het al even mijn blog van zondag; Studio Kvinna is jarig! Op 10 oktober 2014 was ik bij de Kamer van Koophandel in Arnhem om Studio Kvinna te registeren. En in die drie jaar heb ik veel geleerd over ondernemerschap, veel nieuwe toffe mensen ontmoet en heb ik mooie spullen heb mogen maken. Wat mij betreft ga ik daar de komende jaren ook gewoon lekker mee door. Net als met het schrijven van deze blog en de fonkelnieuwe nieuwsbrief *tromgeroffel*.

15% Korting
Hoe afgezaagd het ook is; wie jarig is trakteert. En aangezien het lastig is om stukje zelfgemaakte worteltaart mee te sturen met elk pakketje, krijg je in plaats daarvan t/m aanstaande zondag 15% korting op je bestelling. Gebruik hiervoor de code JARIG bij het uitchecken. Veel plezier met shoppen!

Berichtje van Studio Kvinna
Gisteravond heb ik het allereerste ‘Berichtje van Studio Kvinna‘ verstuurd, wat natuurlijk een e-mailnieuwsbrief in vermomming is. Wil je in de toekomst geen enkel berichtje meer missen, schrijf je dan in en blijf ‘op de hoogte’ van al wat er gebeurt op het Studio Kvinna hoofdkwartier.

Gepost op

Terug

En ineens is het 2,5 maand later, ben ik getrouwd en op huwelijksreis geweest, heeft de zomer plaats gemaakt voor de herfst én bestaat mijn bedrijf Studio Kvinna bijna drie jaar. Het plannen van de bruiloft heeft nogal wat van mijn tijd in beslag genomen (wat overigens de moeite meer dan waard is geweest), maar inmiddels is het gewone leven weer begonnen en heb ik weer volop tijd om te tekenen én te schrijven.

De afgelopen weken heb ik me gestort op het maken van de kalender voor 2018. Ik heb m’n dierenalfabet genomen en daaruit heb ik er een aantal gekozen voor bij de maanden van het nieuwe jaar. Verwacht insecten in augustus, een onderwaterwereld in april en een tapir met vuurvliegjes in december. Gister kwam ie binnen van de drukker en je vindt em natuurlijk al in de webshop 🙂 De komende paar weken ga ik aan de slag met een paar nieuwe kerstkaarten en wil ik m’n shop voorbereiden voor Sinterklaas en Kerst, gelukkig is het eerst nog een tijdje lekker herfst.

Voorzijde kalender 2018

Schrijven
In het najaar krijg ik vaak de schrijfkriebels, maar dan niet persé voor het bloggen; nee het liefst zou ik nu een hele trilogie schrijven of op z’n minst het eerste deel. Wat die kriebels deels verklaard is de natuur; de veranderde kleuren van de bomen, de trek van de vogels, de slierten mist die vanuit de weilanden over weg drijven (in de volksmond Witte wieven genoemd), maar ook de naderende komst van Halloween, waarop de grens tussen het Land van de levenden en het Rijk der doden op z’n dunst is. Je begrijpt, de verhalen die in deze tijd van het jaar in mijn hoofd opkomen gaan wel een zekere richting uit. Zeg maar niet over gezellig keuvelende oude dametjes die hun dwergpoedel uitlaten. Al is dat best een leuk begin voor een spookverhaal…misschien toch maar eens tijd nemen om echt wat op papier te zetten.

3 jaar!
Komende dinsdag, 10 oktober, is het precies 3 jaar geleden dat ik Studio Kvinna heb laten registreren bij de Kamer van Koophandel. Drie jaren die voorbij zijn gevlogen, waarin ik veel geleerd heb, veel nieuwe mensen heb ontmoet en veel fijne foto’s, tekeningen en producten heb mogen maken (al zeg ik het zelf). Dit wil ik niet helemaal stilletjes voorbij laten gaan, maar hoe dat hou ik nog even geheim. Tot dinsdag!

Gepost op

Vakantie!

Bij menig basisschoolkind hangt de vlag uit en wordt er op tafel gedanst; want het is zomervakantie! Zes weken lang vrij, zonder ingewikkelde staartdelingen, zonder de topografie van Zeeland en zonder de vermanende stem van de meester die zegt dat je naar het bord moet kijken in plaats van naar buiten. Met een beetje geluk ga je op vakantie en dan is het helemaal feest, want dan hoef je de hond niet uit te laten (die blijft thuis) en ook de afwas gaat helemaal vanzelf. Om jaloers op te worden die zorgeloosheid.

De afgelopen twee weken had ik vakantie, maar omdat manlief wel moest werken zijn we niet weg geweest. En ik wil totaal niet klagen, maar dan voelt het toch niet echt als vakantie heb ik gemerkt; elke avond op tijd naar bed omdat de wekker vroeg gaat en de huishoudelijke dingen moeten toch doorgaan aangezien de keuken anders overgenomen wordt door de fruitvliegjes. Ik heb het heus leuk gehad hoor, was met mijn moeder een heerlijk dagje naar Dordrecht en onder andere heb de tuin flink onder handen genomen. Maar ik kijk toch met een jaloers oog naar andermans vakantiefoto’s op Instagram.

In Dordrecht onder andere een bezoek gebracht aan Villa Augustus, zo fijn daar!

Het liefst ga ik uit kamperen, idealiter op een niet te drukke camping aan het water. Door de jaren heen hebben we heel wat mooie plekken gezien, maar ik denk dat Slovenië favoriet is. Dat relatief kleine landje heeft eigenlijk alles wat je in een vakantieland zoekt (nou ja, wat wij zoeken dan). In het noorden vind je hoge bergen in de Juliaanse Alpen, er zijn slaperige dorpjes met mooie beschilderde kerken in het westen en in het zuiden zwem je in de zee. En als kers op de taart hebben ze er nog mooi weer ook.

Checklist
Als wij goed en wel onderweg zijn, met de auto volgepakt en de banden op spanning, ga ik me afvragen wat we vergeten zijn. Want hoeveel lijstjes ik ook maak, er is altijd wel iets dat de kofferbak niet haalt. Bij ons variërend van koffiemelk tot zonnebrandcrème en van Rummicub tot de barbecue. Om te voorkomen dat je de eerste paar dagen van je welverdiende vakantie doorbrengt bij de Franse Super U op zoek naar dat ene belangrijke ding, maakte ik een checklist. Fijne vakantie!

Hoewel voor mij de vakantie er weer bijna op zit en ik maandag weer fris en fruitig aan het werk ga, heb ik nog wel drie weken vakantie in september in het vooruitzicht! Zie, ik klaag niet 🙂

 

Gepost op

Over geboortekaartjes

Gemiddeld worden er in Nederland 465 baby’s per dag geboren, door de week meer dan in het weekend naar het schijnt. Het leven van de nieuwe ouders staat volledig op z’n kop en alles draait alleen nog maar om de kleine jonge spruit. Hoewel social media het misschien overbodig lijken te maken, worden er vaak nog geboortekaartjes verstuurd. En dat is maar goed ook, want het zijn   vaak mooie en schattige kaartjes die bij menigeen nog lang het prikbord in de hal of de deur van de koelkast zullen sieren. Bij mij in ieder geval wel.

Uit de kool
De vraag waar geboortekaartjes vandaan komen is niet zo lastig te beantwoorden; die komen van de postbode. Maar waar komen de baby’s dan vandaan, vraagt het nieuwsgierige meisje van 6. Deze kwestie zorgt al eeuwen lang voor rode wangen en zweetdruppeltjes op de hoofden van miljoenen ouders. Vroeger kwamen baby’s simpelweg uit de kool; meisjes en bleke jongens kwamen uit de witte kool, roodharigen en jongens met een gezonde huidskleur kwamen uit de rode kool. Tres simple en je kan het je nog voorstellen ook. Kolen zijn immers opgebouwd uit laagjes en daarbinnen kan je best wat verstoppen, lijkt me nog best knus. Bovendien was de groente makkelijk verkrijgbaar en ’t stond bij arm en rijk op ’t menu.

Hoe zit dat dan met de ooievaar? Van oudsher wordt deze vogel gezien als geluksbrenger, had je bijvoorbeeld een ooievaarsnest op je dak dan zou de bliksem niet inslaan. Daar komt bij dat men vroeger dacht dat de zielen van ongeboren baby’s zich ophielden in rivieren en meren, precies op de plekken waar ooievaars hun voedsel zoeken. Op een zeker moment in de geschiedenis, vermoedelijk ergens in de 18e eeuw, kwamen deze twee gegevens samen en ‘werd’ de ooievaar babybezorger. Toen er in 1909 bij het ter wereld komen van prinses Juliana een ooievaar op het geboortekaartje stond, is het massaal omarmd en nu is de mooie statige vogel niet meer weg te denken uit de mythologie van alledaagse rituelen.

Vereerd
Vorig jaar werd ik door een collega en haar partner gevraagd om het geboortekaartje voor hun kindje te tekenen.  Ze gaf mij richting door een thema te geven en daarbij wat plaatjes te sturen. Dit heb ik vertaald naar mijn eigen stijl en zie hieronder het (aangepaste) resultaat. Ik vond dat echt heel erg bijzonder om te doen. En ben je toevallig in verwachting, op zoek naar een bijzonder kaartje en spreekt mijn vormgeving je aan, aarzel dan niet om contact op te nemen.

 

Gepost op

Plantenliefde – deel II

Toen ik twee weken geleden over plantjes schreef, lag er een hittegolf op de loer die enkele dagen later werd opgevolgd door de zondvloed. Bijna ging ik met een paraplu bij de tomaten staan om ze troostend toe te spreken. Inmiddels is het weerbeeld meteorologisch gezien wat stabieler en meer passend bij de tijd van het jaar; mijn moestuin daarentegen is ontploft! Enerzijds vind ik het heel fijn dat de komkommers, courgettes en pompoenen eindelijk in hun groeispurt zitten. Maar diezelfde groeispurt doet zich voor bij het gras, het onkruid en bij nog meer onkruid. Genoeg te doen zeg maar.

Uit eigen tuin
Vanavond aten we paksoi uit eigen tuin. De zaadjes heb ik halverwege maart in een bakje in de vensterbank gezaaid en nu staan er nog zes van deze Aziatische kolen op me te wachten. Ik kan me zo verwonderen over dat er uit dat hele kleine zaadje een plantje komt dat je, mits voorzien van zon, water en een beetje liefde, gewoon kunt eten. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor de paksoi. Ik verheug me nu al op de bietjes (rode én gele), de tomaten en de pastinaken. In het voorjaar van 2015 kocht ik een aardbeienplantje en nu, twee winters later, kunnen we nog steeds heerlijk snoepen uit de tuin.

Ook de tuinbonen en peultjes doen het goed dit jaar. Hoewel het in het begin heel lekker is om twee keer per week verse tuinboontjes te eten, op een gegeven moment ga je toch een beetje om je heen kijken. In het boekje Zelfgeboerd van Uitgeverij Snor staat een heel fijn recept voor tuinbonendip met erwtjes, munt en basilicum, voor bijvoorbeeld op een toastje of door de pasta. Zo lekker dat je het tuinbonen-met-aardappels-en-vlees gedeelte bijna zou overslaan.

Moestuin-alfabet-poster
Toen we in 2014 dit huis kochten wist ik al dat er een moestuin moest komen. In Arnhem was ik al voorzichtig begonnen, maar een courgetteplant met de doorsnee van een meter werkt nou eenmaal niet zo goed op een balkon. Nog voordat het zo ver was dat het zo ver was, had ik al precies bedacht wat er op mijn akkertje moest komen. Aangezien geduld niet persé mijn sterkste kant is, tekende ik alvast een moestuin-alfabet, dat gaat van Appel tot Zonnebloem. Hiervan maakte ik een poster en een paar kaarten. Om de tekst ‘I love you from my head tomatoes‘ moet ik stiekem nog steeds een beetje lachen. Wat betreft het alfabet, op de B, de D en M na heb ik de afgelopen drie seizoenen allemaal in de tuin gehad. Inclusief de naaktslak. Helaas.

Gepost op

Plantenliefde – deel I

Als je onze keuken en woonkamer zou binnenlopen, hoop ik dat er (in ieder geval) twee dingen zullen opvallen; de fijne verzameling kamerplanten en de combinatie van nieuw met vintage. Over dat laatste, plus de magie van het zoeken naar tweede-, derde- of tiendehands spullen in een soms wat twijfelachtig aandoend winkeltje en het bijbehorende geluksgevoel dat het vinden van dat ene fantastische vaasje oproept, zal ik een andere keer schrijven. Maar voor nu: hoe gaaf zijn planten!

Niet alleen zijn ze van levensbelang (je weet wel, dat ding met fotosynthese en zuurstof), maar ze komen in zoveel soorten en vormen. Alleen het bovenstaande rijtje telt al zeven verschillende; de een heeft blaadjes, de ander stekels en weer een ander heeft allebei; de tweede van rechts drinkt heel weinig en de plant helemaal links (een pilea) is juist nogal dorstig. Als je iets gemeenschappelijks zou moeten aanwijzen, is het dat ze allemaal groen zijn. Behalve dan die cactus in die witte pot, die heeft wat donkerrode blaadjes.

Nog even over de pilea peperomioides, zoals deze volledig heet. Die is ook wel bekend als pannenkoekplant of Chinese moneyplant. In de jaren zeventig populair, even uit de gratie geraakt en nu terug in de Hollandse huiskamer. Het plantje heeft door interieurblogs en woonwinkels een ware sterrenstatus gekregen en dat is inclusief Facebookpagina. Leuk detail is dat de pilea baby’s maakt; kleine zijscheutjes die wortel schieten en die je kan afknippen om vervolgens in een eigen potje groot te laten worden :).

Ik ben dus nogal fan van planten. Naast de zeven op de foto bovenaan vind je er op de begane grond nog 13 en een vaas verse bloemen op de eettafel. In mijn werkkamer staan er 22, variërend van een grote monstera (links op de foto) tot een kleine crassula ‘buddhas temple’ (nee dat verzin ik niet). ’n Leuke bijkomstigheid van planten is dat ze in een pot (of theekopje) moeten staan. Komt daar toch weer eventjes het kringloopwinkelen om de hoek kijken. Want hoewel ik zeker niet wil beweren dat vroeger alles beter was, ze maakten in de jaren zeventig van de vorige eeuw wel toffe bloempotten.

Planten om me heen geven me energie en inspiratie en ik ben niet de enige waarbij dat fenomeen opspeelt. Gelukkig bestaan er fijne winkels die heel goed op deze behoefte inspelen. Zo heb je Wildernis in Amsterdam en Oerwoud in Den Bosch, maar ook van tuincentrum Borghuis in Deurningen gaat mijn groene hartje sneller koppen. Tafels vol met gezellige kamerplanten, vetplanten met bizarre bloemen, schaduwplanten met prachtige tekeningen op t blad, als een kind zo blij!

Hoe ideaal is het dan, dat ik deze liefde voor planten terug kan laten komen in mijn werk. Zo heb ik onder andere ‘t Chinees lantaarnplantje en m’n lidcactus van hun beste kant gefotografeerd voor prints en ook in mijn illustraties spelen ze vaak een rol. Daarbij vind ik het ook leuk om op een andere manier iets met planten te doen, bijvoorbeeld door kaartjes met zaadjes erin te ontwerpen. Don’t grow up, grow flowers! Maar goed, zo wel weer even genoeg reclame gemaakt 😉

Dit ging eigenlijk alleen nog maar over de plantjes binnenshuis, terwijl er buiten nog een hele (moes)tuin vol groen geluk ligt. Daarover een andere keer meer in Plantenliefde – deel II. Voor nu mooi weekend allemaal!

 

 

 

Gepost op

Inspiratie

Inspiratie blijft voor mij iets magisch. De ene keer is het ver te zoeken, maar soms stroom ik er van over en denk ik bij alles wat ik zie: “Daar wil ik wat mee!” Dan maak ik er een foto van, die ik later gebruik als basis voor een tekening. Of de foto zelf duikt uiteindelijk op als print. Het zijn de kleine, insignificant lijkende dingen die ik tegenkom terwijl ik langs de grachten van Amsterdam struin of scènes die zich voordoen op de camping of in de supermarkt. Ik hou van die toevalligheden, dat de poes voor het raam dan ook precies in de camera kijkt als ik een foto maak (van deze foto heb ik nu een schriftje gemaakt).

Inspiratie komt voor mij ook wel eens uit een boekje. Zo vind ik het heel fijn om door oude handwerkboeken te bladeren; de kneuterigheid, de felle kleuren en de simpele patronen doen het ‘em. Er staan vaak hele creatieve dingen in, variërend van gemacramede plantenhangers (hoe hip) tot geborduurde kussenhoezen en van droogboeketten tot cadeautjes van brooddeeg, je weet wel, dat zoute spul van de basisschool. Ook natuur- en plantenboeken hebben die aantrekkingskracht. Bij mij in de kast staan twee van die Verkade stickerboeken uit de jaren twintig, die allebei over aquaria gaan (zie ik net). Daar staan de mooiste tekeningen in! Dan krijg ik helemaal zin om iets met vissen, anemonen en andere waterdieren te gaan maken.

Op mijn werkkamer heb ik verschillende werken, vooral ansichtkaarten, van andere illustratoren verzameld. Terugkerend thema hierin is ook weer de natuur. Ik word zo blij van de tekeningen van bijvoorbeeld Dick Vincent, Merlijne Marell en Lieke van der Vorst. Alle drie hebben ze een andere stijl, wat mij weer inspireert om mijn eigen weg te gaan. Ook als ik op vakantie ben kan ik het niet laten om kaartjes te kopen en af en toe doe ik er zelfs één op de post! Niet alleen heb ik dan een leuk souvenir, die ansichtkaarten zijn ook nog eens mooi vormgegeven. Toegegeven, je moet vaak wel een klein beetje zoeken naar de pareltjes, zeker op heel toeristische plekken.

Er zijn momenten dat het er gewoon niet in zit. Door de jaren heen heb ik pagina’s volgeschreven met ideeën voor allerlei uiteenlopende projecten, maar soms is niets leuk genoeg om mee aan de slag te gaan. Dan ga ik gewoon naar buiten, hoppa aan de wandel. Vanuit de voordeur loop ik hier zo de natuur in (daar heb je em weer) en ook al loop praktisch elke keer hetzelfde rondje, het werkt eigenlijk elke keer :).

 

Gepost op

Over de zomer in drie bedrijven

Openingsscène
Buiten is het 28 graden Celsius. Ik heb me in de tuin, onder het afdak geïnstalleerd. Voor me staat mijn laptop, daarnaast een kleine tomatensalade met mozzarella en basilicum en een glas bubbeltjeswater met verse munt en frambozen.

Als ik even op kijk, zie ik poezenbeest Saartje voor de achterdeur zitten. Haar bekje beweegt en door het klapraampje hoor ik zacht, maar klagelijk gemiauw. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik buiten ga zitten terwijl zij binnen moet blijven. Sorry poes. Even overweeg ik om een muziekje op te zetten, maar dan hoor ik al die vogelgeluidjes en zoemende beestjes en besluit dat dat eigenlijk het perfecte achtergrondgeluid is voor een dag als deze.

Eerste bedrijf
Tijd om met schrijven te beginnen. ‘Opeens is het zomer’, verschijnt er op mijn scherm. Mijn vingers rusten even op de toetsen, waarbij ik neig naar de backspace-knop. Astronomisch gezien is het geen zomer, dat duurt nog bijna drie weken. Maar meteorologisch gezien is het gisteren zomer geworden en alles duidt erop dat ’t zover is. Het is warm. De tuin is groen. Er groeien klaprozen uit de stoep bij het stoplicht. En de behoefte aan bbq, pina colada en ijskoffie is groot. Daarnaast is een datum ook maar een getal; vorig jaar was het mid-augustus nog geen 16 graden en toch noemden we het zomer.

Intermezzo
Van over de schutting komt een mannetjes-merel aangevlogen. Deze heeft het blijkbaar voorzien op de aardbeitjes, want hij duikt er vol in. Ik laat em maar, die aardbei is nu toch niet meer te redden.

Tweede bedrijf
Opeens is het zomer. Dat vraagt nogal wat aanpassingen. De zomerjurkjes waren nog opgeruimd onder het bed en het winterdekbed lag er nog op. Alles in de (moes)tuin begon enthousiast te groeien, het gras, het onkruid en de slakken inclusief. De andijvie is inmiddels doorgeschoten, iets verderop ontstaan grote bloemknoppen in de prei en bloeien de raapstelen met schattige gele bloemetjes. Dat belooft wat dit weekend, hard werken maar ook genieten van de eerste oogst.

Intermezzo
Vanuit de verte komt een hip-hop aandoend deuntje steeds dichterbij. Even is het oorverdovend, maar daarna fade het langzaam weer uit.

Derde bedrijf
Bløf zei het al in het liedje ‘Aan de kust’; waar de zomer onbewust met een noodgang wordt genoten. In ons landje kan het zo maar weer afgelopen zijn met het mooie weer. Voor we het weten zitten we weer hele avonden met een dekentje over ons heen op de bank Netflix te kijken. Dus als het dan echt zomer is, kunnen we het er maar beter van nemen. Geniet ervan!

P.S. Het ansichtkaartje op de tweede foto kan je hier vinden.

Gepost op

Dat ding met deuren

Deurending

Ja, nou, ik heb dus dit ding met deuren. En dan bedoel niet een auto of een huis 😉 Het woord ‘fascinatie’ vind ik wat ver gaan, maar een tic is het ondertussen wel te noemen denk ik. Het komt tijdens vakanties regelmatig voor dat ik een mooie deur op de foto wil zetten en vriendlief al drie blokken verder is.

Het is denk ik vier jaar geleden begonnen toen Flow Magazine een jaar lang op Instagram elke maand een foto-challenge uitriep met een ander thema: #flow30flowers, #flow31patterns en toen dus ook #flow30doors. Dat werd dertig dagen lang, elke dag een mooie deur vinden en em vereeuwigen. Het was juni, dus de tuinen van Arnhem waren gehuld in hun sappig groene zomeroutfits. Maar ook in Zwolle, Utrecht en de Weerribben waren mooie exemplaren te vinden. Op een gegeven moment moet je wel een beetje creatief worden (alle mooie deuren in de wijk stonden er al op), zodat ook de deur naar het balkon, de deur van de koelkast (mét magneetjes) en de deuren van de buffetkast een plaatsje kregen in de rij.

Portugese deur
Deur in Portugal

Sinds die maand in 2013 is het hek van de dam. Met de hebberigheid van een ekster scout ik de straatjes af. Op vakantie gaan naar Italië, Portugal en Slovenië is een feestje! Maar ook in stille Deense kustplaatsjes of zelfs midden in Hengelo kan je zomaar verrast worden door een mooie deur.

Wat is dat ding nou, dat deuren zo aantrekkelijk maakt? Voor mij is het de ene keer de kleur, de andere keer de slijtage van jaren gebruik, soms zijn het de planten eromheen die het em doen en weer een andere keer komt het door de gietijzeren ornamenten in de ramen.

Luxemburgse deur
Deur in Luxemburg

Ook het symbolische aspect (zonder zweverig te worden) spreekt me aan; achter zo’n deur zit een hele onbekende wereld. Met mensen, gezinnen en huisdieren. Die deuren hebben van alles meegemaakt. ’n Kind zit bij de deur te wachten op de terugkeer van haar vader, de kat die d’r aan krabt omdat ie naar binnen wil (en daarna weer naar buiten), iemand wordt eruit gezet na een fikse ruzie en soms zit ’t oude dametje op het trapje voor de deur, te genieten van het laatste beetje zon van de dag.

Blijkbaar ben ik niet de enige met deze tic, Pinterest en Instagram laten zien dat er meer liefhebbers zijn. De Instagram hashtag #prettydoortraits (deurportret! top naam) zegt denk ik wel voldoende, met ruim 11.000 foto’s en duizenden likes. Ik ga mijn foto-archief nog maar eens doorspitten op zoek naar meer mooie deuren voor mijn kaartenset. Waar misschien, na het schrijven van deze blog, wel kleine verhaaltjes bijkomen 🙂

Italiaanse deur
Deur in Italië
Gepost op

Uitwaaien

Vissersbootjes in Nørre Vorupør

Afgelopen week was ik aan het uitwaaien, in de meest letterlijke vorm want de wind liet zich van zijn beste kant zien. Maar het was heerlijk! We waren met de auto naar de westkust van Denemarken gereden, naar een vissersgehuchtje genaamd Nørre Vorupør. Hier hadden we een huisje in de duinen, op ongeveer 250 meter van het strand. Uit de slaapkamer konden we de Noordzee zien.

Waarom toch helemaal naar Scandinavië rijden voor een stukje strand zul je je misschien afvragen. Het lijkt er toch precies op Nederland, alleen praten ze er raar? Het antwoord is ja maar nee. Wat betreft platheid komen ze aardig overeen, maar hoewel de landen bijna even groot zijn, wonen er bijna 12 miljoen minder mensen in Denemarken. En dat merk je gek genoeg heel goed! Op de snelweg, op het strand en in de supermarkt. Je kan je echt een beetje verstoppen voor de wereld.

Duinlandschap

En dat hebben we ook gedaan, want we hadden rust nodig. En tijd om spelletjes te doen, lekker te tekenen, te lezen en naar het strand te gaan. Ik ben echt een verzamelaar en het is eigenlijk een wonder dat er maar één klein tasje met strandvondsten mee terug is gegaan. Gelukkig kan je wel oneindig foto’s maken van al dat moois.

De vissersbootjes komen hier direct het strand op om gelost te worden, de meeuwen weten dit natuurlijk heel goed! Verspreid over het zand lagen tientallen krabbenpoten (mooi die kleurtjes) en visgraten.

Krabbenpootjes

Op de terugweg zijn we gestopt in het Deense dorpje Jelling, wat voor de Denen van historisch belang is. Viking koning Gorm heeft hier namelijk rond het jaar 950 voor het eerst verwezen naar ‘Denemarken’, in runen op een grote steen ter nagedachtenis aan zijn vrouw Tyra. En later rond 965 heeft Gorm’s zoon, Harald Blauwtand, eveneens een runensteen laten plaatsen. Dit om te markeren dat hij hier het Christendom in Denemarken heeft geïntroduceerd. Beide stenen staan bij een wit kerkje, met aan beide zijden een enorme grafheuvel. Je voelt gewoon de geschiedenis als je daar bent, ik houd d’r van.

De week is echt voorbij gevlogen. En inmiddels is het gewone leven weer begonnen. Vandaag al een glimpje van de zomer gehad, weer thuis zijn is zo slecht nog niet. Nu weer vol inspiratie en goede moed verder met nieuwe dingen. Zo denk ik aan een kaartenset met deuren, te beginnen met deze mooie Deense.

Deense deur